Het vliegseizoen 2018 zal de analen ingaan als een loodzwaar seizoen, misschien wel het zwaarste ooit zelfs.

De tropische temperaturen en de bijna wekelijkse noordenwind waren moordend. Vele duiven vonden hun weg niet meer terug naar het thuisfront. Een mens zou aan het treuren gaan… of toch niet. Dit loodzware seizoen was bij uitstek de beste selectieheer: de goede duiven – wanneer zij niet ten prooi vielen aan roofvogels of o.a. hoogspanningskabels – kwamen netjes terug. De gemiddeld tot zwak talentvolle duiven haalden het niet.

De mand bewijst elk gelijk of ongelijk, u weet wel.

Er was wel weer die wederkerende frustratie.. op nationaal vlak stelde Antwerpen (weer) niets voor. Ook Limburg incasseerde dezelfde rake klappen. De (bijna altijd aanwezige) noordoostenwind blies onze geliefde vrienden – zoals vanouds – weer naar Henegouwen, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen. Daarnaast bleek de lichtere vliegzone langs de kust weer van goudwaarde. Op vluchten waar de duiven nog geen 1000m/m vliegen is die laatste 100km tot Antwerpen er echt wel te veel aan.

Ter illustratie: op de nationale vlucht naar Angoulême was de eerste duif in de provincie Antwerpen de 100e nationaal… meer moet ik niet zeggen zeker?

Nu, hoe ging het ons af? Wel… we behaalden enkele zeer puike resultaten zoals o.a.:

Agen 165/4512 – Agen 171/4086 – Agen 288/4086

Bij onze oude duiven zijn we helaas enkele toppers kwijt gespeeld. Op Barcelona hadden we 20 duiven mee en kregen we bijna uitsluitend duiven thuis die de Spaanse zon pas voor de eerste keer zagen. Uiteindelijk vlogen 8 duiven zich in de prijzen en 4 andere vonden na het prijskamp nog hun weg naar huis.
Bij onze jaarlingen viel er wel erg veel goeds te noteren. Onze inbreng van Jellema en Droog duiven is vooralsnog erg positief te noemen. Zo hebben we de 2e en 4e asduif op de grote fond (Agen, Narbonne en Angoulême). Mede door deze duiven werden we kampioen in de KFC.